Cannot find server or...

هنوز شعار «خودکفایی» و «استقلال آزادی جمهوری اسلامی» از یادها نرفته بود که دیگری از راه رسید و بسیار دهان پرکننده تر از گونه های پیشین
اتم اتم از نان شب واجبتر
این پیش درآمدی بود بر اینکه چرا چند هفته ای در این بلاگ ناچیز نوشته جدیدی به چشم نمی خورد. پاسخ در دل همین شعارها نهفته است. شعارهایی که می سازند و مردم نا آگاه، ابزار تکرار و بلندگوی آنان می شوند، مردمی که هنوز به آن درجه از توانایی بهره مندی از مغزشان نرسیده اند تا الفبای پیشرفت و خودکفایی را بیاموزند
چند هفته ای کارم شده است رفتن به مخابرات و آی اس پی های مختلف که چرا نمیتوان به اینترنت راه پیدا کرد. هر چه رفتم و گفتم نشد که نشد تا اینکه فهمیدم خطوط تلفنی منطقه از گونه ماقبل تاریخ است و تازه دست اندرکاران زحمت کش مخابرات چند برابر گنجایش از این خطوط فرسوده «پی سی ام» بهره می کشند. حال بماند سرویسهای سرعت بالای اینترنتی، همین معمولی نیز از سرمان زیادیست، این میشود که اتومبیلهای مونتاژ داخل دچار ایرادهای پیش از استفاده میشوند، آتش می گیرند، و یا سیستم موبایل که سیستم دیجیتالی آن در کشورهای عقب مانده نیز بسیار ارزان خریداری میشود در ایران اسلامی با قیمتهای میلیون تومان واگذار میشود. اپراتور جدیدشان هم پس از عدم پاسخگویی دست اندرکاران کشور به مفاد پیمان با پیمانکاران خارجی و حتی ترکیه ای با شکستی فجیع مواجه شده است تا جاییکه به خریداران موبایل ایرانسل یک خط اعتباری رایگان هم داده میشود. سیستم بانکی و اداری نیز کامپیوتری شده است ولی کجاست آن اداره که مشکل کانکت شدن به شبکه را نداشته باشد و ساعتها بدون پاسخ نمانید. از هرچه بگذریم این یکی یک چیز دگر است، اتم و تکنولژی هسته ای و غنی سازی اورانیم که شوخی بردار نیست
حال شما بگویید در عصر ارتباطات که همه چیز بر محور الکترونیک و سرعت نور می چرخد و اینان هنوز الفبای تکنولژی را نمی دانند چگونه میتوان به برنامه هسته ای شان امیدوار بود و اعتماد کرد؟ باید نشست و دست روی دست گذاشت تا این شعار آخری دنیا را از هرگونه ارتباطی خالی کند؟