سیزده آبان

امروز سیزده آبان است، روزی تاریک در تاریخ ایرانزمین، روزی که شرم سیاسی را برایمان یادآور است
آیا از خود پرسیده اید که چرا جمهوری اسلامی نامهای ناهمگون را برای این روز تاریک نهاده است؟
روز دانشجو، روز همبستگی، روز تسخیر لانه جاسوسی . به ترتیب که به این نامها نگاه می کنیم دچار شک و تردید بیشتری می شویم. در ابتدا روز دانشجو چرا؟ کسانیکه روزگار انقلاب را بیاد دارند می دانند که در آن روزها دانشگاهی باقی نمانده بود و دانشگاهیان از شرم و ترس، خانه نشین شده بودند و اگر نامگذاری جمهوری اسلامی درست است که دانشگاهیان در کنار طلاب و کمیته ایها به خیابانها ریختند و سفارت امریکا را تسخیر کردند پس چرا بعدها به یاری انقلاب فرهنگی عبدالکریم سروش، محمد خاتمی، صادق زیبا کلام و دیگر ناآگاهان، از دنیای علم و دانشگاه جمهوری اسلامی اخراج شدند و جای خود را به اراذل انقلابی دادند
سپس چرا روز همبستگی؟ همبستگی دانشگاه و حوزه علمیه. آگاهان از دنیای دانش و تفکر به خوبی می دانند که این دو همچون آب و روغن می مانند و در پشت این نامگذاری هدفی جز آب کردن دانشگاه و دانش نبود
اما چرا تسخیر لانه جاسوسی؟ فلسفه وجود یک سفارت بنا به تعریف، حفظ منافع آن کشور است و اگر این را جاسوسی و دخالت در سیاست بدانیم پس همه سفارتها مرکز جاسوسی هستند و از دیوارشان بالا رفتن یک افتخار ملی و تاریخی است. ولی چرا فقط از دیوار سفارت امریکا بالا رفتند؟ اگر درست بنگریم آری، این سفارت امریکا به رهبری جیمی کارتر چیزی جز مرکز جاسوسی برای سرنگونی قدرت پادشاهی ایران به عنوان بزرگترین تهدید اقتصادی و سیاسی برای امریکا نبود
پس اینگونه شد که جیمی کارتر به فرمان دیگر یاران خارجی و به یاری خیانت کاران داخل ایران، مهره ای هندی تبارِ دست آموز را به رهبری ایران گماشتند و تا به امروز از او و حکومتش سود بردند و این خیمه شب بازی از دیوار بالا رفتنٍ مشتی طلبه و کمیته ای از همه جا بی خبر را نیز برای ردگم کنی براه انداختند
پس امروز را روز طلبه لبنانی و همبستگی او با اهریمن دموکرات برای تسخیر ایرانزمین می نامیم