چیزی که عیان است

رفتار و کردار حکومت حاکم بر ایران گاه چنان بی تدبیر و دور از منطق است که نیازی به کنکاش و تفسیر ندارد. ولی در چند روز سپری شده، مردم بیننده و شنونده اخباری بوده اند که برخلاف خواسته و هدف دولت، بسیار ناچیز و پیش پا افتاده می نماید و دست اندرکاران تبلیغات دولتی، هر چه تلاش نمودند تا این رخدادها را تاریخی و ملی جلوه دهند، نتوانستند. دلیل یک چیز بود: ناهمگونی و ناهماهنگی دولت با مردم و دردهایشان. براستی مردمی که به نان شب نیازمندند به جز نان غمی دیگری می توانند داشته باشند؟

آری یکی از این اخبار فکاهی، خبر خوش هسته ای بود که همچون رایحه خوش خدمت تمام فضا را پر کرد. پس از بی توجهی مردم به این خبر، اقدام به ارسال اس ام اس به موبایلهای مردم کردند ولی همین باعث شد که جوکهای بیشتری در این مورد پخش شود. خواستند این جشن را پرشکوه جلوه دهند ولی هیچ کجا اثری از جشن و شادی و نورپردازی نبود پس دستور دادند که اتوبوسهای شرکت واحد چراغهایشان را بیست و چهار ساعت روشن نگه دارند که باعث شگفتی مردم شد که چرا همه رانندگان اتوبوس فراموش کرده اند در روز روشن نباید چراغ روشن کنند شاید هم بدلیل اعتراض به پرداخت حقوق عقب افتاده شان این کار را می کنند

ولی خبری دیگراینکه شبکه های جمهوری اسلامی روز گذشته اقدام به پخش گزارشی از عیادت شخصی از سازمان صلیب سرخ (که چهره ای کاملا اسلامی داشت) با دبیر دوم سفارت ایران در عراق، جلال شرفی کرد که آشکارا حکایت از مقابله با کنفرانس ملوانان انگلیسی داشت

قبل از هر چیز به عنوان این شخص توجه کنید: دبیر دوم سفارت ایران در عراق. اگر این عنوان حتی درست و سازمانی هم باشد آیا این شخص دارنده آنست؟ ولی مهمتر سخنان دکتری است که با لحن آخوندی گزارش میدهد که: " نیروهای امنیتی امریکا در عراق آقای شرفی را به شدت شکنجه کرده اند تا جاییکه ایشان قادر به صحبت و حرکت نیست". این در حالیست که شرفی براحتی از روی تخت بلند شده و می نشیند. " اثر ضربات با کابل بر پشت آقای شرفی مشهود است ولی بدلیل گذشت زمان ناپیداست". این را که می گوید دوربین به هیچ وجه پشت شرفی را نشان نمی دهد. " پرده گوش ایشان بطور کامل سوراخ شده است و دماغ او را نیز شکسته اند" کارمند به ظاهر صلیب سرخ با لباس و کراوات آریتی سری تکان می دهد وحتی نگاهی نیز نمی اندازد و در این حال دکتر با شدت دماغ شرفی را تکان می دهد. دکتر می گوید " پای او را نیز سوراخ کرده اند". به هر حال ما هر چه که دیدیم هیکل سالم و فربه و بدون باند پیچی جلال شرفی بود که حتی سرمی نیز به او وصل نبود. حداقل خودشان چند ضربه ای به او می زدند تا این نمایش بیشتر حقیقی جلوه کند

حال شما بگویید، چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است. نمی دانم چگونه ممکن است چنین فیلمی در رسانه های آزاد دنیا پخش شود و کسی بدان شک نکند ولی آشکارا مهر تاییدیست بر بی تدبیری و بی سوادی حاکمان