هیاهوی پیش از تحریم

پس از گذشت تاریخ مهلت تحریم سازمان ملل مبنی بر تعلیق برنامه های هسته ای جمهوری اسلامی و تحریم چندین بانک، سیستم کج دار مریض بانکی کشور دچار چنان رکودی شده است که دست به دامان سپرده های ناچیز مردمی شده اند و این در حالیست که هر چه به سال نو نزدیک تر می شویم ، خالی بندیهای بانکها در مورد قرعه کشی جوایز شدت بیشتری می گیرند. جوایزی که نشانگر بی تدبیری مدیران بانکی و اقتصادی کشور هستند. گاه رقم آنها بگونه ای تکان دهنده است که انسان ناگزیر از خنده میشود. هر بانکی به اندازه تمام تولید سالانه کارخانه های کشور، اتومبیل جایزه میدهد، چندین برابر بودجه تصویبی دولت، جایزه نقدی در نظر گرفته است و ... ولی در این بین همیشه پرسشی بوده که کمتر به ذهن سپرده گذار از همه جا بی خبر، راه پیدا می کند: این همه دارایی و جوایز از کجا می آیند؟ و آیا چنین جریانی چقدر می تواند به واقعیت نزدیک باشد؟
از هر کسی که می پرسم چگونه ممکن است، تنها یک جواب می گیرم: خیلی ها از این جوایز برنده شده اند، مگر اسامی و عکسهای برندگانی که به در و دیوار بانکها زده اند را نمی بینی؟
پس از آن غم جانسوزی وجودم را فرا می گیرد و نمی دانم چگونه آنرا پنهان کنم. پس چه میشود که مردم تا بدین حد بی تفاوت و بی وجدان شده اند، منطق، هوش و شعور کجا رخت بسته است. چگونه می توان برای رسیدن به آزادی از این اذهان بیمار یاری خواست؟
فراتر از اینها خشمی به گریبانم می چسبد که به چه راحتی اندک سرمایه مردم را نیز تا ریال آخر از چنگشان بدر می کنند تا فردا روز تحریم سال هشتاد و شش، مردم نیازمند تر از پیش باشند تا حشم وار هر چه بخواهند انجام دهند