سال 2006 در نگاه جوان ایرانی

سال جدید میلادی از راه رسید و در دل سرمای زمستانی، دلهای مردمان دوست داشتنی سراسر جهان را باردگر با تابش مهر و دوستی گرمی بخشید

در این میان سالی که گذشت هر چه بود و نبود برای بسیاری یادآور تلخیها و ناگواریهایی بود که افسوس بشریت را بدنبال داشت. مردم دنیا با ناخواسته هایی رویاروی شدند که در دل تاریخ جای گرفت و خواهش دوستی و مهربانی را بیش از پیش در دلهایشان زنده کرد

مردم ایران نیز همچون سه دهه گذشته از این گذر بی بهره نبودند و در حالیکه انسان غربی در تکاپوی نجات از بلاهای طبیعی بود او بدنبال رهایی از بند و ستم دولتمردان جمهوری اسلامی بود که همچون سایه ابری سیاه بر بخت و تمدن آزاده اش چنگ انداخته است

پتکین آذرمهر، جوان اندیشمند ایرانی این بلاهای دلخراش را به زیبایی یک نقاشی، در وبلاگش به ما می نمایاند که در پس یادآوری تلخیها، در گوشمان زمزمه میکند که در پیش رو چیست و چرا باید آزاد اندیشید و از این گذر کوتاه چگونه نامی نیک برجای گذاشت

بر او و تمامی انسانهای دوستدار دوستی شادکامی آرزو میکنیم و به امید اینکه ایرانیان نیز روزگاری نه چندان دور بر گرد هم آیند و باردگر سرلوحه مهر بشریت را بر سپهر بیافرازند