درد مشترک

فشار روحی و فیزیکی بر بازیکنان حرفه ای که چند صباحیست در تیمهای اروپایی توپ میزنند به وضوح اشکار بود. این شکست شگفتی آور بیشتر از همگان اینان را می آزرد. اینانی که در جوامع پیشرفته به ندانم کاری و نقاط ضعف فرهنگ امروزمان واقف شده اند. برای کسانی که چشم دلشان باز میشود دیدن این اتفاقات بسیار دردناک است. این بچه ها که فکر نمیرود به آینده این مردم دل خوشی داشته باشند و راه بازگشتی برای خود نمیبینند آخرین تلاشهای خود را کردند تا به داد این مردم برسند. ولی افسوس که باند بازیهای تنی چند از بازیکنان با نفوذ و دست اندرکاران مجال کمک و دلسوزی به آنها نداد. کافیست نگاهی بی طرفانه به مهره های از کار افتاده ای بیندازید که با لجالتی مضحک به عرضه اندام ناسازگارشان میپردازند و فرصت و میدان را از اندیشه های جوان میگیرند. سیاست را به نفع خود در بازی فوتبال نیز دخیل کرده اند. اگر این بازیکنان حرفه ای فرهیخته را به روشنفکران اجتماعی و سیاسی در بند تشبیه کنیم شاید بتوان اندکی اذهان عموم را به واقعیات فرهنگی این مردم و سیاستهایشان نزدیک کرد