شناسنامه ملی

چندی پیش از سوی رسانه ای نام خلیج فارس به خلیج عرب تحریف شده بود که موجبات اعتراض و خشم اندیشمندان و صاحب نظران را بر انگیخت و کار به آنجا رسید که دولت نیز با این حرکت همراه شد و شکایات بسیاری را در سطح بین الملل ایراد کرد. به هر حال قصد و هدف هر یک از این گروه ها چه بود بماند ولی چیزی که مهمتر جلوه می کرد این بود که تحریف یک نام ملی تحریف ملیت و تاریخ آن سرزمین است که در طول تاریخ برای حفظ آن چه بسیار مردمانی که تا پای جان رفته و هویت ملی خویش را پاس داشته اند حال پرسش این است که در روزگاری این چنین بی رحم که همگان بدنبال رفع مشکلات روزمره خویش در لاک تنهایی و تکروی به سر می برند هویت و شناسه ملی چه گرهی از مشکلات آنان باز می کند؟

گاه آنچه ما را به حقیقت می رساند خود از آن عاریست چون این حقیقت است که به آن معنا و رهایی می بخشد

درست است که برخی مفاهیم به ظاهر در زندگی روزمره کاربردی ندارند اما این دلیل بر انکار وجود یا انقضای آنان نیست همانطور که پی یک ساختمان به جشم دیده نمیشود ولی کل پیکره ساختمان بر آن استوار است و با نبود پی و ریشه هیچ استحکامی ندارد فرهنگ امروز نیز بر پایه فرهنگ و تمدن تاریخ گذشته استوار است و بدون تکیه بر آن سست و بی بنیاد خواهد بود

در عصر داده ها و اطلاعات که با سرعت در حال گسترش است فاصله ها برداشته شده اند و دیگر حد و مرزی برای ملل وجود ندارد و همگان از حال و اتفاقات یکدیگر به سرعت با خبر شده و با آگاهی کارآمدتری از منافع خویش دفاع می کنند دانش و داده های امروزی بعلت برخورداری از سرعت انتقال بالا گاه دچار لغزش یا اتفاقی نا خواسته میشوند که پیامدهای آن به سرعت قابل پیش بینی و پیش گیری نیست تلفیق این داده ها و داشته ها جامعه بشری را به سر منزلی میرساند که پایان آن تکرار تاریخ نخواهد بود تاریخ گذشته و و قایع تلخ و شیرین آن حکم سرمایه ملی را برای انسانها دارد انسانها با بازگشت به تاریخ گذشته و کنکاش و پویش در آن دیگر اشتباهات گذشته را تکرار نمی کنند با این وجود چندی پیش مطلع شدیم که تحریف تاریخ گذشته البته نه به صورت رسانه ای و شفاهی بلکه فراتر از آن و در حد واندازه یک اجتماع بشری وباستانی در حال وقوع است

آری از بین بردن مجموعه بزرگ پاسارگاد به بهانه آبگیری سد شوم سیوند. باز هم این پرسش که فلسفه وجودی تاریخ چیست؟ و فلسفه وجودی اثر و پدیده باستانی بشری چیست؟ البته پاسخ این پرسشها را دست اندرکاران سازمان میراث فرهنگی که خود را حافظ و حامی این میراث و امین مردم میخوانند بهتر می دانند. ولی پرسش مهمتری که به ذهن خطور میکند اینست که آیا از بین بردن این مجموعه باستانی بشری که آه از نهاد دانشمندان وصاحب نظران آگاه و دلسوز غربی را نیز بر آورده است می تواند هویت و شناسه ملی سرزمینی را به زیر آب ببرد؟ بازگشت به تاریخ گذشته و مطالعه آن پاسخی شفاف به این پرسش داده است